Alexander Fleming
 |
Bu maddedeki bazı bilgilerin kaynağı belirtilmemiştir. |
 |
Bu maddenin uygun bir bilgi kutusuna ihtiyacı olabilir. Bir tane ekleyerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Bu maddede bir bilgi kutusu varsa lütfen bu şablonu kaldırın. |
Alexander Fleming (6 Ağustos 1881 – 11 Mart 1955), penisilini bulan İskoç bakteriyolog.
Londra’da hastanede bulunduğu 1924-1948 yılları arasında bilim çalışmalarında bulundu. 1927 yılında başlayarak penicillium cinsi içinde bir küfün özellikleri üzerinde incelemeler yaptı. Çıbanlara sebep olan bakterilerin üretilmesi sırasında havadan gelen bazı sporların saf kültürü mavi-yeşil renkli bir küf lekesi gibi çevrelediğini ve bakterileri öldürdüğünü tespit etti. Aynı sene penicillium üzerindeki bakteriyolojik tetkiklerini bitirmesine rağmen maddeyi üretmek için maddi imkânı olmadığından 1939 yılına kadar bekledi. Sir Howart Florey, Ernest Boris Chain adlı bilginler kendisine yardımda bulundular ve beraberce penisilinin formolojik ve klinik çalışmalarını Oxford Okulunda bitirdiler. Böylece sınai olarak penisilinin üretimi Amerika’da başladı. İki arkadaşı ile birlikte 1945 yılındaNobel Tıp Ödülünü kazandı. Başlıca eseri Penisilinin Tatbikatta Kullanılması adlı kitabıdır.
Konu başlıkları[gizle] |
Eğitimi [değiştir]
Fleming; Lochfield, İskoçya doğumludur. Kilmarnock’taki akademide iki yıl bulundu ve ardından I. Dünya Savaşı çıkana dek Londra’daki St. Mary’s Hospital’da hizmet verdi. Savaş esnasında cephelerde bulundu. Cephelerdeki hizmeti sırasında askerlerin enfeksiyonlar sonucu korkunç ölümlerine şahit olmuştu, savaşın bitiminden sonra St. Mary’s Hospital’a geri döndü ve çalışmalarınıantiseptikler üzerinde yoğunlaştırdı.
Fleming her iki keşfini de 1920li yıllarda rastlantılar sonucu yapmıştır. İlki olan lizozom, Fleming’in içinde bir bakteri ağı olan kapların içine hapşırması sonucu bulundu. Birkaç gün sonra fark etti ki mukusla temas eden bölgedeki bakteriler ölmüştür. Alexander Fleming (d. 6 Ağustos 1881 – ö. 11 Mart 1955), penisilini bulan İngiliz bakteriyolog. İngiltere'de bakteriyoloji profesörü.
Londra’da hastahanede bulunduğu 1924-1948 yılları arasında ilmi çalışmalarda bulundu. 1927 yılında başlayarak penicillium cinsi içinde bir küfün özellikleri üzerinde incelemeler yaptı. Çıbanlara sebeb olan bakterilerin üretilmesi sırasında havadan gelen bazı sporların saf kültürü mavi-yeşil renkli bir küf lekesi gibi çevrelediğini ve bakterileri öldürdüğünü tesbit etti. Aynı sene penicillium üzerindeki bakteriyolojik tetkiklerini bitirmesine rağmen maddeyi üretmek için maddi imkânı olmadığından 1939 yılına kadar bekledi. Sir Howart Florey, Ernest Boris Chain adlı bilginler kendisine yardımda bulundular ve beraberce penisilinin formolojik ve klinik çalışmalarını Oxford Okulunda bitirdiler. Böylece sınai olarak penisilinin üretimi Amerika’da başladı. İki arkadaşı ile birlikte 1945 yılında Nobel Tıp Ödülünü kazandı. Başlıca eseri Penisilinin Tatbikatta Kullanılması adlı kitabıdır.
Penisilin [değiştir]
Fleming’in laboratuarı her zaman dağınık olurdu, fakat 1928 yılının Eylül’ünde bu durum bir avantaja dönüştü, labotatuarın dört bir yanına dağılmış türlü deneyleri bir düzene sokmaya çalışıyordu. Sıraya koyarken her birini dikkatle inceliyordu ki ilginç bir mantar kolonisi keşfetti, mantarlar Staphylococcus aureus bakterisi tarafından sarılmış kaplarda yetişmişlerdi. Fakat dikkatle incelendiğinde görünecekti ki bu mantarlar, zararlı olmaya potansiyeli olanbakterileri yıkıyordu. Bunun anlamı mantarın zararlı hücreleri yok ettiğiydi. Bunun önemini hemen kavradı ve bir yıl sonra (1929da) Penisilin adını verdiği keşfi hakkında bir makale yayınladı.
Fleming genellikle bahçe toprağı ile çalışırdı, bu da bir kimyager için zor bir işti, çünkü bahçe toprağını analiz etmek, elemek ve içinde doğru mantarları yetiştirmek uzun ve zahmetli bir süreçti. Fleming buluşunu buradan daha ileriye taşımadı. Buluşun bu günkü haline gelmesi iki farklı bilim adamına kalmıştı, Howard Florey ve Ernst Boris Chain, penisilininin geliştirilip etkili bir hale getirilmesini sağladılar. Bu çalışmaları sayesinde II. Dünya Savaşı ve sonrasında pek çok insanın yaşamı kurtuldu. Fleming, 11 Mart 1955 yılında 73 yaşındayken kalp krizi sonucu yaşamını yitirdi. Buluşuyla modern tıbbın antibiyotiklere bakışını değiştirmiş, milyonların yaşamını kurtarmıştır.
kurtarılan yaşam sadece bir kalp kırıklığıdır diye anısına kitap yazılmıştır.
Ödülleri [değiştir]
Fleming gerçekleştirdikleri sebebiyle 1944 yılında şövalyelik unvanını aldı. Fleming, Florey, ve Chain, 1945 Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülünü paylaştılar. Fakat II. Dünya Savaşında milyonların hayatını kurtarmış olmak Fleming için çok daha büyük bir onur olacaktı.
Fleming, Michael H. Hart'ın kaleme aldığı “List of the Most Influential Figures in History” (En Etkin 100 - Sabah Kitapları, 1994) isimli eserde 43üncü sırada yer aldı Fleming, ressam James McNeil Whistler’ın daveti sonucu 1891de kurulmuş ve her daldan sanatkarı bünyesinde kabul eden Chelsea Sanat Kulübünün de üyelerindendir. Fleming mikrop boyamalarıyla kulübe kabul edilmiştir, çünkü bakteriler görünmezdir ama Fleming onları parlak renklere boyayarak görünür kıldı ve bu yöntem bugün bile laboratuarlarda kullanılmaktadır.
Ölümü [değiştir]
Fleming, 11 Mart 1955 yılında 73 yaşındayken kalp krizi sonucu yaşamını yitirdi. Buluşuyla modern tıbbın antibiyotiklere bakışını değiştirmiş, milyonların yaşamını kurtarmıştır.Hepsi ilginç tesadüf eseri bulunmuş ve kullandığımız maddeler:
1. Sakarin
Kimyager Constantin Fahlberg, iş sonrası elini yıkamadığı için tarihteki en tatlı buluşu gerçekleştirdi. 1879 yılında işinden evine dönen Constantin kömür katranına bulaşmış elleriyle masaya oturdu. Yediği dürümlerde şeker tadı alan kimyager, karısına yapmış olduğu dürümlere şeker gibi herhangi bir tatlandırıcı katıp katmadığını sordu. Eşinden ‘hayır’ cevabını alan Fahlberg, şeker tadının elindeki katrandan bulaştığını fark etti. Böylece kimyager kömür katranından çıkarılan ve şekerden çok daha fazla tatlı olan sakarini bulmuş oldu.
2. Akıllı toz
Çoğu insan eşyalarının tuz buz olduğunu gördüğünde üzülür fakat bu Jamie Link için geçerli değil. Kaliforniya Üniversitesi’nde kimya doktorasını yapan Jamie, üzerinde çalıştığı silikon çiplerin toz haline geldiğini görür fakat sonrasında ilginç bir şekilde farkeder ki, küçük parçacıklar hala sensör fonksiyonlarına devam etmekte. Bu mucizevi buluş, ona üniversitenin en önemli ödülünü kazandırmasının yanı sıra, onun sağlıktan deprem araştırmalarına kadar bir dizi alanda önemli bir yere sahip olmasını sağlar.
3. Kola
Atlantalı eczacı John Pemberton, baş ağrısı için bir ilaç hazırlama telaşı içindeydi. İçeriğini halen bilmediğimiz karışımı 8 yıl boyunca eczanelerde satışa sundu. Fakat sonrasında tüm zamanların en popüler içeceği marketlerde şişeler halinde yerini aldı.
4. Teflon
Ozon tabakasına verdiği zarar halen konuşulup tartışılan ‘klorofluorokarbon’un(CFC), omlet severlerin en önemli aracı olacağı kimin aklına gelirdi. Güçlü bir soğutucu yapmak için hazırladığı CFC karışımını hidroklorik asitle reaksiyona sokan kimyager Roy Plunkett, yanmaz yapışmaz teflon tavayı icat etti.
5. Kauçuk lastik
Charles Goodyear, yıllar boyu lastiği soğuğa ve sıcağa karşı daha dayanıklı bir hale getirmeye çalışmıştı. Bir gün kızgın sobanın üstüne kauçuk, kükürt ve kurşun karışımını döktü. Isı karışımı kömürleştirmiş fakat kullanılamaz hale getirmemişti. Goodyear karışımın sertleşmiş olduğunu ama yine de oldukça kullanışlı olduğunu fark etti. Kauçuk lastik o günden sonra tekerlekten ayakkabıya kadar her yerde kullanıldı.
6. Plastik
1907’ de cila elektronik eşyalarda izolasyon malzemesi olarak kullanılıyordu. Kimyacı Leo Hendrik Baekeland, cilaya alternatif üretmek için evinde deneylerine devam ediyordu. Çalışmalarında elde ettiği yüksek sıcaklıkta şekillendirilebilen fakat kimyasal yapısı bozulmayan madde günümüzde binlerce üründe kullanılan plastikten başka bir şey değildi.
7.Radyoaktivite
1896’da fizikçi Henri Becquerel yeni deneyi üzerinde çalışırken malzemelerini toparlayıp güneşli bir günü beklemeye koyuldu. İşe geri döndüğünde uranyum parçasında özel bir değişiklik olduğunu fark etti. Sonrasında Marie ve Pierre Curie ile taşı incelediklerinde radyoaktiviteyi de bulmuş oluyorlardı.
8. Sentetik boya
18 yaşındaki William Perkin sıtmaya karşı çare ararken dünyanın ilk sentetik boyasını üretti. Bazı karışımları birbirine eklediğinde ortaya parlak renk verici bir madde çıktı. Karışımın doğal boyadan daha canlı ve güzel olduğunu fark eden Perkin, bu çalışma sonrasında da kanser tedavisi için kemoterapiyi icat eden Paul Ehrlich’e ilham verecekti.
9. Kalp pili
Mühendis Wilson Greatbatch, kalp seslerini kaydeden bir cihaz üzerinde çalışıyordu. Yaptığı cihazdan yanlış parçayı çıkaran Wilson gerekli enerjiyi cihaza verdiğinde, icadı normal bir kalpten daha doğru ve hatasız nabız atmaya başlamıştı.
10.Penisilin
Daha önce bu mucizeyi duymuş olmanız çok normal çünkü bu kaza 20’nci yüzyılın buluşu penisilini bir numaraya yerleştiriyor. Alexander Fleming bir gün üzerinde çalıştığı tezgahını temizlemeden işten çıktı. İşe geri geldiğinde ürünlerinin üstünde küf oluştuğunu fark etti. Daha ilginç olan ise bu maddelerin yanında bakterilerin çoğalma eyleminin durmasıydı. Penisilin halen antibiyotiklerde kullanılan en yaygın madde.